دیابت بی مزه

فهرست مطالب:

تصویری: دیابت بی مزه

تصویری: دیابت بی مزه
تصویری: دیابت بی مزه دکتر فرهاد نصر چیمه Diabetes Insipidous Dr Farhad Nasr Chimeh 2024, مارس
دیابت بی مزه
دیابت بی مزه
Anonim

دیابت بی مزه یک سندرم است که با دفع افزایش دفع ادرار ، افزایش تشنگی ، وزن کم و افزایش مصرف مایعات مشخص می شود.

در قلب دیابت بی مزه کمبود مطلق یا نسبی هورمون ضد ادرار وجود دارد که در نتیجه آن ظرفیت غلظت کلیه مختل می شود.

هورمون آنتی دیورتیک نوعی هورمون پپتیدی است که در هیپوتالاموس تولید می شود. یکی از عملکردهای فیزیولوژیکی آن عمل در مجاری جمع کننده در کلیه ها است. تحت تحریک آن ، کانالهایی در دیواره سلولهای اپیتلیال ایجاد می شوند ، واسطه جذب آب و غلظت ادرار هستند. وازوپرسین نیز نامیده می شود.

انواع دیابت بی مزه

مایعات دیابت بی مزه
مایعات دیابت بی مزه

نفروژنیک دیابت بی مزه - آسیب کلیوی مشاهده می شود ، در نتیجه لوله های جمع کننده در برابر عمل وازوپرسین مقاوم هستند. دلایل این نوع دیابت می تواند استفاده از داروها ، بیماری پلی کیستیک کلیه ، جهش های مختلف باشد.

دیابت بی مزه حاملگی - در دوران بارداری در جفت آنزیمی تشکیل می شود که وازوپرسین را تجزیه می کند. متابولیسم تسریع شده وازوپرسین باعث کاهش زندگی بیولوژیکی و تخریب ظرفیت غلظت کلیه می شود. پس از پایان بارداری ، متابولیسم در طی یک ماه به حالت طبیعی برمی گردد.

مرکزی دیابت بی مزه - این شکلی است که در آن هیچ ترشح هورمون ضد ادرار از غده هیپوفیز وجود ندارد. دلایل آن می تواند ضربه ، تومور ، جراحی ، مننژیت ، ناهنجاری های عروقی و موارد دیگر باشد.

علائم دیابت بی مزه

مشکلات کلیوی
مشکلات کلیوی

دیابت بی مزه معمولاً به طور ناگهانی شروع می شود. علامت اصلی افزایش ادرار (میزان ادرار تولید شده و دفع شده توسط کلیه ها) به میزان 5 تا 20 لیتر یا بیشتر در روز است.

بیماران در عرض نیم ساعت ادرار می کنند و به دلیل از دست دادن زیاد مایعات از تشنگی مداوم رنج می برند.

همراه با این ، شب ادرار وجود دارد ، که باعث اختلالات خواب ، اختلال در عملکرد ، بی ثباتی عاطفی می شود.

اگر مرکز تشنگی آسیب نبیند ، بیماران از دست دادن مایعات را جبران می کنند و بدن را به اندازه کافی مرطوب نگه می دارند.

با این حال ، با احساس تشنگی آسیب دیده یا شرایطی که اجازه مصرف کافی مایعات را نمی دهد ، کم آبی در بدن ایجاد می شود. علائم شامل غشای مخاطی و پوستی خشک ، خستگی ، ضعف عضلانی ، فشار خون پایین و افزایش ضربان قلب است.

در دیابت ثانویه بی مزه / در نتیجه یک بیماری / ، علاوه بر تمام شکایات ذکر شده ، علائم مربوط به بیماری مربوطه نیز ظاهر می شود.

تشخیص دیابت بی مزه

جهت گیری مکرر
جهت گیری مکرر

اولین آزمایشی که برای اندازه گیری پتاسیم و اسمولاریته سرم انجام می شود. عملکرد کلیه و کنترل قند خون ارزیابی می شود.

مرحله مهم تشخیصی بعدی ، آزمایش تشنگی است. بیمار محدود به مصرف مایعات است و پس از آن اندازه گیری ها به صورت دوره ای انجام می شود. این آزمایش حدود 6 ساعت طول می کشد ، اما ممکن است 72 ساعت طول بکشد.

درمان دیابت بی مزه

اساساً درمان دیابت بی مزه در اصلاح اتلاف آب با انجام آبرسانی کافی به بدن انجام می شود. رژیم کم نمک باید رعایت شود.

وقتی نفروژنیک باشد دیابت بی مزه توجه به علت اصلی بیماری متمرکز شده است. به دنبال آن مصرف نمک و پروتئین محدود می شود. دیورتیک های تیازید درمان انتخابی برای ادرار ادرار است. آنها حجم داخل عروقی را کاهش می دهند ، که باعث افزایش جذب آب و نمک در سایر سطوح می شود.

در مرکز دیابت بی مزه داروی انتخابی وازوپرسین و مشابه آن است. دسموپرسین در دیابت بارداری با علائم برجسته استفاده می شود.

پیش آگهی در بیماران مبتلا به نفروژنیک دیابت بی مزه جدی است. این به این دلیل است که درمان بیماران دشوارتر است و در بیشتر موارد توانایی کار محدود دارند. دیابت هیپوتالاموس اولیه پیش آگهی بهتری دارد.

مقاله آموزنده است و جایگزین مشاوره با پزشک نیست!

توصیه شده: