2023 نویسنده: Brian Parson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-08-25 12:32
لخته شدن خون یک لخته است که در سیستم گردش خون قرار دارد. این وضعیت می تواند باعث درد شدید ، از جمله آمبولی ریه ، ترومبوفلبیت و سکته مغزی شود.
تشکیل لخته های خون به دلیل خاصیت لخته شدن خون است. این توانایی ، همانطور که می دانیم ، از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است زیرا از نشت کامل آن در حوادث منجر به جراحات اساسی جلوگیری می کند.
با این حال ، برخی از پدیده ها می توانند باعث ضخیم شدن بیش از حد خون شوند ، و پس از آن می توان مجموعه ای از سلول های خونی را در یک منطقه خاص از رگ مشاهده کرد. این انباشت معروف است ترومبوز ، که بسته به ساختار آن می تواند مخلوط یا ساده باشد.
با این حال ، لخته های خون هر چه باشند ، باعث محدودیت و توقف جریان خون می شوند. در همین حال ، بافتهای مجاور بدون اکسیژن و مواد مغذی باقی می مانند. تشکیل لخته های خون باعث ترومبوز می شود. این بیماری تشکیل لخته در رگ خونی است که در جریان خون اختلال ایجاد می کند.
اگر لخته خون بیش از 75 درصد از داخل سرخرگ را اشغال کند ، خونرسانی به بافت کاهش یافته و شکایات ظاهر می شود که یادآور کاهش اکسیژن است. اگر انسداد بیش از 90 درصد باشد ، منجر به کمبود کامل اکسیژن می شود که به نوبه خود منجر به مرگ سلول می شود.
انواع لخته های خون
متاسف لخته شدن خون تنها از پلاکت یا گلبول قرمز تشکیل شده اند ، در حالی که مخلوط از گلبول های قرمز ، لکوسیت ها و پلاکت ها در یک شبکه فیبرین تشکیل شده است. لخته خون مخلوط در عروق ، رگهای بزرگ و آنوریسم یافت می شود.
طول آنها به ده تا بیست سانتی متر می رسد. آنها از یک سر ، بدن و دم تشکیل شده اند. آنها خیلی راحت از محلی که به هم چسبیده اند جدا می شوند و باعث آمبولی می شوند.
به نوبه خود ، لخته های خون ساده به دو زیرگونه - سفید و قرمز تقسیم می شوند. وقتی پلاکت ها به ناحیه ای از دیواره داخلی رگ خونی متصل می شوند ، لخته های سفید خون ایجاد می شوند.
چنین پدیده ای بیشتر در رگ های خونی کوچک ، به ویژه عروق و مویرگ ها دیده می شود. لخته های سفید خشک و شکننده هستند. آنها سطح ناهمواری دارند. آنها از پلاکت های بسته بندی شده ، تا حدودی تخریب شده و مرزهای خود را از دست داده اند.
در رگهای بزرگتر ، تجمع گلبول های قرمز در فاصله کمی از دریچه ها مشاهده می شود. سپس یک لخته خون قرمز وجود دارد. آنها بسیار خطرناک هستند زیرا گاهی اوقات از منطقه تشکیل خود جدا می شوند ، رگ خونی قابل توجهی را حرکت می دهند و مسدود می کنند.
طول لخته های قرمز می تواند به چند ده سانتی متر برسد. آنها فقط با سر به سیستم عروقی متصل می شوند. انعطاف پذیرتر از لخته های سفید خون هستند. علاوه بر این ، آنها یک سطح صاف و براق دارند.
علل تشکیل ترومبوس
شکل گیری لخته شدن خون توسط عوامل ناهمگن تعیین می شود. از یک طرف ، می توانند به دلیل سطح کلسترول بالا در بدن ایجاد شوند. رسوب کلسترول منجر به باریک شدن قطر رگ های خونی می شود که به نوبه خود پیش شرط ظهور لخته می شود.
از دیگر عواملی که تشکیل لخته های خون را تعیین می کند ، زندگی استرس زای روزمره ، استعمال دخانیات ، بی حرکتی ، مصرف برخی داروها ، جراحی ، برخی بیماری های خاص ، عفونت های ویروسی ، مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی ، کهولت سن ، استراحت طولانی مدت در رختخواب ، سفرهای هوایی مکرر و موارد دیگر است. در این حالت ، حتی بار خانواده نیز می تواند حیاتی باشد.
تشخیص ترومبوس
برای تشخیص وجود ترومبوز در بدن ، باید توسط یک متخصص معاینه شود. معاینه معمولاً با معاینه بدنی ، از جمله لمس ، شروع می شود. اغلب اوقات ظاهر لخته خون در اندام ها منجر به تورم در ناحیه آسیب دیده و تغییر رنگ پوست در آنجا می شود.
پزشک معمولاً آزمایشات آزمایشگاهی و مشاهدات روند پلاکت را تجویز می کند. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ، اسکن تهویه ، توموگرافی کامپیوتری ، ونوگرام و … نیز ممکن است سفارش داده شود.
درمان لخته شدن خون
وابسته به ترومبوز که تشکیل شده است ، دکتر یک دوره درمانی را ترسیم می کند. اگر این بیماری جدی نباشد ، متخصصان داروهایی مانند هپارین و وارفین را تجویز می کنند که لخته شدن خون را کاهش می دهد و همچنین از رشد لخته ای که قبلاً ظاهر شده است جلوگیری می کند.
با این حال ، پس از مصرف هپارین ، درمان ضد انعقادی نگهدارنده برای چندین ماه مورد نیاز است. اگر لخته های خون روی پاها باشد ، استفاده از جوراب های گشاد و الاستیک نیز توصیه می شود ، زیرا این امر به کاهش تورم کمک می کند.
گاهی اوقات عمل جراحی مورد نیاز است و این دستکاری بیشتر زمانی انجام می شود که به لخته خون منجر به انسداد ورید در لگن یا شکم شود.
پیشگیری از ترومبوس
برای جلوگیری از لخته شدن خون ، باید چند قانون ساده را دنبال کنید. اول از همه ، شما باید به طور منظم حرکت کنید و از طولانی مدت دراز کشیدن جلوی تلویزیون خودداری کنید.
درصورتی که مجبور باشید بیشتر روز در حالت نشسته باشید ، حداقل سعی کنید هر از گاهی پاها را کمی حرکت دهید.
لباس های تنگ و تنگ و به خصوص جوراب های تنگ نپوشید. سعی کنید مایعات بیشتری بنوشید و فقط از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی استفاده کنید.
